மாற்றுத்திறனுடைய குழந்தைகள்/Children with disabilities

மாற்றுத்திறனாளி குழந்தைகள்

குழந்தைகள் பிறக்கும்போதோ அல்லது விபத்து காரணமாகவோ தங்கள் உடல் செயல்பாடு முழுவதையும் அல்லது ஒரு பகுதியையும் இழப்பது இயலாமை ஆகும் இதற்கு   பல்வேறு காரணங்கள் உள்ளன

உண்மை சம்பவம் 

மாற்றுத்திறனாளி குழந்தைகள் தங்கள் வாழ்வில் எவ்வாறு பாதிக்கப்படுகிறார்கள் என்பதையும் பகிர்ந்து கொள்ள விரும்புகிறேன். மாற்றுத்திறனாளிகளின் மறுவாழ்வுக்காக நான் பணியாற்றியபோது நடந்த உண்மைச் சம்பவம், மாற்றுத்திறனாளி குழந்தைகளுக்கு அவர்களின் மருத்துவ மறுவாழ்வுக்காக கிராமங்களில் மருத்துவ முகாம்களை நடத்துவது எங்கள் பணியின் ஒரு பகுதியாகும்.

பிறக்கும்போது கண் பார்வை இல்லை

அத்தகைய ஒரு மருத்துவ முகாம் ஒரு கிராமத்தில் நடத்தப்பட்டது அங்கு ஒரு தாய் தனது 3 மாத குழந்தையை அழைத்து வந்தார் எங்கள் மருத்துவர் குழந்தையை பரிசோதித்தபோது குழந்தை முற்றிலும் பார்வையற்றது என்பதைக் கண்டறிந்தார். கருவிழியில் மட்டும் குழந்தையின் கண்கள் வெண்மையாக இருந்தது உடனே என்னுடன் பணியாற்றிய மருத்துவர் குழந்தையை அருகில் உள்ள மருத்துவமனைக்கு அழைத்துச் சென்று பரிசோதனை செய்ய வேண்டும் என்றார். அப்போது டாக்டர்களிடம் குழந்தைக்கு என்ன பிரச்சனை என்று கேட்டேன். இந்த குழந்தையின் பார்வை முழுவதும் இழந்தவிட்டதாக அவர் கூறினார். பிறவியிலேயே பார்வையற்ற ஒரு குழந்தையின் நிலையை எண்ணிப் பார்த்தேன், கிட்டத்தட்ட 50 வருடங்கள் இவ்வுலகில் வாழப் போகிறது. 20 நிமிடம் கண்களை மூடினால் தெரியும் அது எவ்வளவு கொடுமை என்று. மாற்றுத்திறனாளி குழந்தைகள் படும் இன்னல்கள், துன்பங்கள், துயரங்கள் மிகக் கொடுமையானது என்பதை அப்போதுதான் உணர்ந்தேன்.

குறைபாடுகள் உள்ள குழந்தைகள்  சராசரியாக வளர்ச்சியடைந்த குழந்தையை விட பாகுபாடு அளிப்பது அவர்களை விலக்குவது இந்த சமுதாயத்தில் அதிகரிக்கிறது அவர்களின் உரிமை மீறல்கள் பெரும்பாலும் கடுமையானவை உலகளவில் அளவில் காணப்படுகிறது இதில் குறைபாடுகள் உள்ள குழந்தைகளை மீதான அணுகுமுறையை மாற்றுவதை விட அவர்களை ‘சரி செய்ய’ விரும்பும் போக்கு மேலோங்குகிறது இந்த நிலை களையப்படவேண்டும்.

மாற்றுத்திறனாளிகள் நலத்துறை

1993 ஆம் ஆண்டு மாற்றுத்திறனாளிகளுக்கான நலத்திட்டங்களை சிறப்பாக செயல்படுத்த சமூக நல இயக்குனரகத்தில் இருந்து மாற்றுத்திறனாளிகளுக்கான தனி இயக்குநரகம் பிரிக்கப்பட்டது. 1994 ஆம் ஆண்டு முதன்முறையாக மாற்றுத் திறனாளிகளுக்கான விரிவான மாநிலக் கொள்கையை அரசாங்கம் வெளியிட்டது.

சமுதாயத்தின் ஒரு அங்கமாக அனைவரையும் ஏற்றுக்கொள்ளவும், மாற்றுத்திறனாளிகள் சமூகத்தின் வளர்ச்சியில் பங்கேற்பதற்கான சம வாய்ப்புகளை உருவாக்கவும் அவர்களின் முழு பங்களிப்பை உறுதி செய்யவும் இந்த அரசு உரிய விழிப்புணர்வை ஏற்படுத்தி வருகிறது.

மாற்றுத்திறனுடைய குழந்தைகள் இந்தியாவில்

2011ஆம் ஆண்டு இந்தியா மக்கள் தொகை கணக்கெடுப்பின்படி நாட்டில் உள்ள மொத்த குடும்பங்களில் 8.3% (207.8 லட்சம்) மாற்றுத்திறனாளிகள் உள்ளனர் அவர்களில் 71% பேர் கிராமப்புறங்களில் உள்ளனர் மாற்றுத்திறனாளிகள் உள்ள மொத்த குடும்பங்களில் 99.34% சாதாரண குடும்பங்கள் 0.42% நிறுவனப்படுத்தப்பட்ட விடுதி பராமரிப்பு இல்லம் போன்ற இடங்களிலும் உள்ள குடும்பங்கள் 0.24% வீடற்ற குடும்பங்கள்.

மொத்த ஊனமுற்ற குழந்தைகளில் 1.24% (0-6 வயது) ஊனமுற்றவர்கள். மொத்த ஆண் குழந்தைகளின் சதவீதம் 1.29% மற்றும் பெண் குழந்தைகளின் எண்ணிக்கை 1.19% மற்றும் ஆண் குழந்தைகளின் சதவீதம் கிராமப்புற மற்றும் நகர்ப்புறங்களில் உள்ள பெண்களின் சதவீதத்தை விட அதிகமாக உள்ளது மற்றும் 0-6 மாற்றுத்திறனாளி குழந்தைகளிலும் இதே விகிதாசார முறை காணப்படுகிறது.

அனைத்து வயதினரின் மொத்த ஊனமுற்ற மக்கள்தொகையில் ஊனமுற்றோர் விகிதம் கிராமப்புறங்களில் ஆண் மற்றும் பெண் இருபாலருக்கும் அதிகமாக உள்ளது, அதே சமயம் குழந்தைகள் மத்தியில் இது ஊனமுற்ற கிராமப்புற குழந்தைகளை விட நகர்ப்புறங்களில் அதிகமாக உள்ளது.

குறைபாடுகள் உள்ள குழந்தைகளில் 23% (0-6 வயது) செவித்திறன் குறைபாடுள்ள குழந்தைகள், 30% குறைபாடுகள் உள்ள குழந்தைகள் பார்வை குறைபாடு மற்றும் 10% உடல் குறைபாடுடையவர்கள். 7% குறைபாடுகள் உள்ள குழந்தைகள் பல குறைபாடுகளைக் கொண்டுள்ளனர். ஆண் மற்றும் பெண் ஊனமுற்ற குழந்தைகளிடையே இதேபோன்ற முறை காணப்படுகிறது.

5-19 வயதுக்குட்பட்ட மாற்றுத்திறனாளி குழந்தைகளில் 61% ஒரு கல்வி நிறுவனத்தில் படிக்கின்றனர் கல்வி நிறுவனங்களில் படிக்கும் 5-19 வயதுடைய மாற்றுத்திறனாளி குழந்தைகளில் 57% ஆண் குழந்தைகள் பள்ளி வருகை விகிதம் ஆகும். (5-19 வயது) கிராமப்புறங்களில் (60%) ஒப்பிடும்போது நகர்ப்புறங்களில் (65%) பள்ளி வருகை விகிதம் அதிகமாக உள்ளது.

அனைத்து பெண் ஊனமுற்ற குழந்தைகளில் 60% (வயது 5-19) கல்வி நிறுவனங்களுக்குச் செல்கிறது, 62% ஆண் ஊனமுற்ற குழந்தைகள் கல்வி நிறுவனங்களுக்குச் செல்கிறார்கள், பல குறைபாடுகள் உள்ள குழந்தைகளில், 54% பேர் கல்வி நிறுவனங்களுக்குச் செல்லவில்லை மற்றும் 50% மனவளர்ச்சி குன்றிய குழந்தைகள் கல்விக்குச் சென்றதில்லை. நிறுவனங்கள்.